#21 En dan is er nog maar één kankervriendin

10 maart 2024 Haaa Jen!

Je bent kankervrij! Dat is GEWELDIG nieuws. Wat zul jij je opgelucht en euforisch voelen. Hoe heb jij afgelopen weekend gevierd? Al die weken van ziekenhuisbezoeken, onderzoeken, chemo's. Je kunt het hopelijk achter je laten en een plek geven. Wat betekent dit nu voor je behandeltraject? 

Ik bedacht me dat wij nu eigenlijk onze titel van onze website en Instagramaccount moeten aanpassen. Want jij bent geen kankervriendin meer. Je blijft wel mijn lieve oude middelbare schoolvriendin. Wat ik zo hoor zal kanker voor ex-kankerpatiënten altijd een rode draad in hun leven blijven omdat je in je gedachten er continue aan herinnerd wordt. Het krijgen van kanker is traumatisch. Een kennis (die borstkanker had) vertelde een keer over EMDR en dat zij daarmee geholpen was. Het is voor jou denk ik een uitdaging voor de lange termijn om kanker naar de achtergrond te doen laten verdwijnen. Zorgen dat angst niet regeert en je een zo onbezorgd leven kunt lijden. Ja, makkelijk gezegd he, vanaf de zijlijn 😉  Voor mijn gevoel heb ik de afgelopen weken ook weer het maximale uit het leven gehaald. We pakten in de voorjaarsvakantie weer eens het vliegtuig naar Thailand. Dit keer een andere route dan vorig jaar, via Bangkok naar Krabi en met de boot naar Ko Lanta. In een woord is het daar paradijselijk. Een week in Thailand is kort maar we haalden het maximale uit ons verblijf.

Een greep uit de avonturen: een junglewandeling waar we apen spotten, met een zipline tussen de bomen door met het meest waanzinnige uitzicht over zee en de uit het water stekende rotsen. Een fietstocht door Bangkok en de vele overheerlijk kruidig geurende curry's die we verorberden. Maar wat mij bovenal aantrekt in dit land is de vriendelijkheid van de Thai en de sfeer. Ik vind het trouwens opvallend dat als ik daar ben, ik zo goed als klachtenvrij ben. Alsof de warmte, het niets hoeven en de omgeving daarbij helpt. Sinds mijn terugkomt (zo'n 3 weken geleden) ben ik verkouden. Mijn weerstand werkt niet mee en kost energie waardoor ik niet toekom aan al mijn plannen. Ik blijf het lastig vinden om 'nee' te zeggen en voldoende rust te pakken. Het is soms ook aftasten wat ik wel en niet kan. Ik wil alles uit het leven halen, misschien wel omdat ik de tijdsdruk ervaar. Dus afspraken afzeggen doe ik bijna niet. Het is niet alleen de ander niet willen teleurstellen maar ook mezelf niet. Sporten doe ik (met een enkele uitzondering van een korte yogasessie na) niet meer sinds ik werk. Ergens moest ik op inleveren en dat is wel lastig want sporten hoort naar mijn idee wel bij een gezonde levensstijl. Helemaal als je kanker hebt. Wat denk ik ook af en toe gezond is voor een mens, is wat adrenaline opzoeken. En dat deden we afgelopen zaterdag tijdens een powersliding training (in de auto dus) op een locatie naast het circuit Zandvoort. Het ochtendprogramma bestond uit slalommen, driften en op nat wegdek al achteruitrijdend te draaien om weer recht vooruit te kunnen.

Die laatste oefening deed ons denken aan de achtervolgingen in de James Bond films. Je moet zo hard mogelijk achteruit rijden in één rechte lijn, je auto in de neutraal zetten en dan een bepaalde stuurbeweging maken op een nat wegdek om weer vooruit terecht te komen. Let op: probeer dit niet op de gewone weg na te doen. We reden in een BMW 2-serie. Het is echt vermakelijk als je van autorijden houdt, je zoekt de grenzen op en leert wat een auto kan. Tijdens de oefeningen krijg je aanwijzingen over een portofoon dus elke volgende ronde doe je het een stukje beter. Dat was dus een toffe ervaring! Ik ben nog steeds niet ingepland voor een CT-scan in maart. Maar de spanning begint natuurlijk wel op te lopen. Dus daarom belde ik afgelopen week het avl om te checken of ze mij misschien vergeten in te plannen waren. Daar konden ze mij geruststellen. Geduld hebben, de afspraak komt vanzelf... Het gaat nu met ups en downs. Ik zit in rustiger vaarwater maar met de scan in aantocht denk ik aan de twee uitersten. Goed of slecht nieuws. En wat dit vervolgens betekent voor mijn nabije toekomst. Op mijn werk begin ik te aarden, ik weet mijn weg te vinden en ik krijg steeds beter het overzicht. Ik hoop dat de zon ons allemaal goed gaat doen nu de lente in aantocht is en weer zorgt voor wat extra energie in onze lijfjes. De komende week ga ik mij richten op mijn dochters verjaardag, partijtje en traktaties. Zin in!

Jen, Daan en ik proosten op de superuitslag die jij kreeg en ik denk aan jou en je gezin!

Dikke klapzoen, Lenny