Peggy
Borstkanker stadium 4
Hoi! Ik ben Peggy Tahapary en ik ben nét 43 geworden. Ik heb een super leuke en lieve man, twee prachtige kinderen en ik woon in Den Bosch. Samen met m’n zusje heb ik de leukste kledingwinkel van Nederland (Juul) en ik ben DOL op mode en alles wat met uiterlijk te maken heeft. Door middel van mijn Instagram probeer ik vooral met dat laatste, lotgenootjes te inspireren. Stay
fabulous en laat die klotekanker dat niet van je afpakken.
Haar verhaal
In 2017 voelde ik al enige tijd een knobbel in mijn borst. Een jaar daarvoor
moest ik mijn implantaten laten vervangen dus ik dacht bij die knobbel niet
gelijk het ergste. Omdat ik in het verleden door mijn siliconen wel vaker
knobbels heb gevoeld en het altijd loos alarm was. Helaas was het dit keer wel
foute boel. Eind 2017, begin 2018 heb ik een amputatie gehad met
reconstructie en bestraling. Ik zou een ‘laag risico’ zijn dus chemo was niet
nodig. Begin 2020, net voor covid, is bij een standaardcontrole een plekje in
mijn oksel gezien. Dit bleek later, bij de PETscan, een uitzaaiing naar de botten.
Ik ben toen gestart met Letrozol/Palbociclip (hormoontherapie/doelgerichte
therapie). Dit heeft het 3 jaar goed gedaan. Helaas is het toen uitgezaaid naar
mijn lever. Ik kreeg toen Fulvestrant (een hormoontherapie, maar dit deed niet
snel genoeg iets), na 2 maanden kreeg ik chemotabletten. Dit deed ongeveer
5 maanden iets. Toen verder met chemotherapie via infuus (zes kuren AC).
Hierna weereen hormoonkuur die niks deed dus snel weer door met Paclitaxel
(chemotherapie via infuus). Dit heeft het 18 chemo’s gedaan tot er weer lichte
groei kwam en nu net gestart met Fulvestrant/Abemaciclip
(hormoontherapie/doelgerichte therapie).
Het zwaarst vond ik denk ik het nieuws dat het uitgezaaid was en daarna komt
de haaruitval bij de AC kuur. Dat vond ik traumatisch. Ook voor het hele gezin.
Scans en uitslagen staan ook niet op mijn favorietenlijstje.
Ik heb er gelukkig ook heel veel positiefs uit gehaald. De gesprekken die ik met
mijn man heb zijn de grootste cadeaus die ik heb kunnen krijgen. Net als de
band met m’n zussen, ouders en vriendinnen. Zo ontzettend mooi en dierbaar.
De liefde die ik van alle kanten krijg. Naast het vele verdriet wat ik zeker heb
ben ik ook heel trots op mezelf.
Ik zou aan mijn omgeving moeten vragen of ik veranderd ben. Dat zie ik zelf
niet goed. Ik ben wel anders naar het leven gaan kijken. Probeer zoveel
mogelijk reisjes te maken met m’n gezin en stel liever niks uit. Ik heb
verwachtingen naar anderen bijgesteld (oftewel die probeer ik niet te hebben
maar dat is moeilijk), ik probeer heel erg in het NU te leven maar ook dat is bij
vlagen heel moeilijk. Ik ben een ontzettende controlfreak, dat is helaas niet
veranderd.
Ik kijk heel hoopvol naar de toekomst. Er komen nog heel veel medicijnen aan.
Als je aan het begin van dit traject staat zou ik je willen zeggen: blijf kalm en
heb hoop en vertrouwen. Mindset is alles net als overgave. Go with the flow.
Het is niet allemaal zo erg als het lijkt. Blijf sporten om fit te blijven, ga
mediteren en bespaar jezelf zo veel mogelijk verdriet.
De boodschap is vooral: zorg goed voor jezelf. Je mag jezelf volledig op 1 zetten
en blijf positief. Ik ben ervan overtuigd dat dat helpt. Kleed jezelf mooi aan,
makeupje op, haar(werk) mooi en gaan! Ik heb 4 dagen carnaval gevierd terwijl
ik achteraf doodziek was. Mindset is alles.
Als je naast iemand staat met borstkanker wil ik je vragen ook náást die
persoon te gaan staan. Verdriet moet er zijn, hoop moet er zijn en liefde moet
er zijn maar het is niet altijd fijn om altijd alles op te willen lossen omdat dat
niet gaat. Je hoeft niet altijd iets te zeggen. Het kan zo fijn voelen als je naasten
af en toe ook echt naast je gaan zitten en alleen maar troosten. Dan voel je je
minder alleen. (Borst)kanker hebben is ontzettend eenzaam vind ik. Uiteraard
ben je nooit echt alleen maar jij bent de enige die het wéér moet verwerken en
haar schouders er weer onder moet zetten. Ook zou ik willen zeggen: wacht
niet tot er om hulp gevraagd wordt en vraag gewoon: wat heb je van me nodig.
Helaas ben ik niet het goede voorbeeld van een goede borstenonderzoeker
maar wacht niet als je iets voelt. Liever 100x voor niets naar de huisarts.