top of page
Voor de maand oktober borstkankermaand willen we elke week 1 vrouw uitlichten die borstkan
KV_edited.jpg

Minoe

Uitgezaaide borstkanker (palliatief)

Hi! Mijn naam is Minoe de Bruin. Ik ben 46 jaar, getrouwd met de liefste man en samen hebben we

een dochter van 14 jaar. Ik ging van midden in het leven staan naar levenslang palliatief patient. Ik

ging van AnaarBorstkanker.

  • Instagram

Haar verhaal

De eerste keer dat ik mijn borst liet checken was in 2013. Ik voelde geen knobbel, maar mijn borst was wat gevoelig. Ik hoefde me geen zorgen te maken. De borstklieren waren waarschijnlijk wat gevoelig door hormoonschommelingen. In de jaren daarna werd mijn borst steeds gevoeliger, maar ik had er geen last van of pijn aan. Ik voelde nog steeds geen knobbel, maar een soort compact weefsel dat langzaamaan steeds groter werd. In februari 2022 ben ik terug gegaan naar de huisarts (een andere). In mijn borst voelde ik namelijk ook steken. Ook deze keer kreeg hetzelfde te horen en werd ik niet doorverwezen voor verder onderzoek. In de maanden daaropvolgend viel het me op dat ik vermoeid was, moeite had om me te focussen op het werk en dat de steken in mijn borst toenamen. Toen ik in juni 2022 weer terug kwam bij de huisarts, kreeg ik eindelijk een verwijzing voor een mammografie. Vanaf dat moment stapte ik in de kanker-rollercoaster.

Ik kreeg het hele kanker-pretpakket: Borstamputatie met directe reconstructie (LD lap), 4x AC chemotherapie, 9x Paclitaxel chemotherapie. Tijdens de Paclitaxel-kuren kreeg ik nog extra scans omdat ze dachten dat ik uitzaaingen had in mijn wervelkolom en lever. Dit bleek niet zo te zijn. Als afsluiter nog 15x bestraling (borst en oksel). En toen, in april 2023, volgde de fase van herstel. Met anti-hormoontherapie als behandeling. Oef, wat vond ik dat ingewikkeld. De extreme vermoeidheid, de reintegrate op het werk, de FOMO, de angst op terugkeer. 

Na een half jaar kreeg ik de eerste vage klachten. Het begon met vermoeidheid, vage pijntjes in de nek en rug. Nooit heb ik gedacht aan uitzaaingen. Ik had nota ben in september nog mijn eerste jaarlijkse mammografie (van mijn goede borst) gehad. Maandenlang fysiotherapie gaf geen verlichting. Sterkter nog, de pijn werd steeds erger. Tot ik op een gegeven moment niet meer lopen. In januari 2024 kreeg ik het meest verdrietige telefoontje: “ Je hebt heel veel uitzaaiingen in je botten en verzakte wervels in je wervelkolom”. Ik weet nog dat we onze dochter moesten vertellen dat mama niet meer beter wordt. Dat is echt hartverscheurend. De rollercoaster ging weer verder. Ik ging over op een andere anti-hormoontherapie, kreeg 10 bestralingen (rug en heup). De bestralingen hebben ervoor gezorgd dat ik weer kan lopen zonder rollator, maar tegen de pijn slik ik dagelijks Oxycodon. Helaas kreeg ik in april 2024 te horen dat het verder uitgezaaid was naar mijn lever. In juli ben ik gestopt met anti-hormoontherapie en getart met Capecetabine chemotherapie. De uitzaaiingen in mijn botten en lever waren namelijk gegroeid en er waren nieuwe tumoren bijgekomen. Maar ook de Capecatabine chemotherapie heeft niet geholpen en in september ben ik

gestart met Doxorubicine chemotherapie. Ik krijg wekelijks via het infuus deze chemo, het bekende rode zakje waar sommige (ex)-kankerpatiënten de rillingen over hun lijf door krijgen. Ik krijg deze chemo totdat het niet meer werkt of todat mijn lichaam het niet meer trekt. 

 

Chemotherapie en ik gaan niet goed samen. Zo ben ik tijdens de Paclitaxel chemotherapie eerder gestopt vanwege de bijwerkingen. En het lijkt erop alsof de Doxorubicine te zwaar is om vol te houden. Ik heb momenteel een chemo-pauze en ik ga binnenkort met mijn arts in gesprek om te beslissen hoe nu verder. Tijdens een kanker-traject moet je vaak snel en moeilijke keuzes maken. Waar ligt de grens en wat is levenskwaliteit? Dat zijn dingen waar je eigenlijk niet over wilt nadenken op mijn leeftijd.

 

Kanker heeft mij veranderd. Gek genoeg ben ik nu de beste versie van mezelf. Ik ben eigenlijk een heel gelukkig mens. Ik ontvang dagelijks veel liefde en er komen zoveel mooie dingen op mijn pad. Zo mag ik volgende maand met een aantal lotgenoten en onze kinderen, voor een retreat, naar Ibiza toe. Dit retreat wordt georganiseerd door Corazón retreat en mede mogelijk gemaakt door iedereen die geld gedoneerd heeft. Kanker verbind en laat mij telkens weer zien hoe sterk, positief en veerkrachtig ik ben.

Voor de maand oktober borstkankermaand willen we elke week 1 vrouw uitlichten die borstkan

Social Media

Wil je meer weten over Minoe? Volg haar op

Instagram onder de naam vananaarborstkanker

  • Instagram
Wil je meer weten over de retreat van Corazón? Klik hier voor de website of volg ze op Instagram onder de naam corazonretreat
  • Instagram

Wil jij andere moeders helpen om mee te gaan op Corazón retreat, dan kan jij hier doneren

  • Instagram
bottom of page