#19 Een flinke griep

30 januari 2024 Hey Jen,

Ziek zijn. Wat heb ik daar toch een bloedhekel aan. En dan bedoel ik in dit geval dus de griep. Een cocktail van koorts, hoesten, hoofdpijn door het hoesten en een gevoel van uitputting. Het ziek zijn begint nog best aangenaam dat je met een paracetamol of twee (1.000mg neem ik dan) op bed of op de bank ligt en urenlang achter elkaar series kijkt. Met nog een stemmetje in je achterhoofd, ik ga ervan uit dat dit het is en ik morgen weer de oude ben. De series die ik begon tijdens mijn griep zijn Married at first sight Australië en de (voor de trouwe Netflix aanhangers) al wat oudere serie Dead to Me met Christina Applegate in de hoofdrol. Deze serie is doordrenkt van sarcasme. Heerlijk. Zo’n serie of programma in ziektetijd moet voldoen aan een aantal voorwaarden. Eenvoud, dat als je even moet hoesten, je het zwaar hebt of op je telefoon kijkt je de verhaallijn daarna zo weer oppikt. Het moet vermakelijk zijn, intriges bevatten en vooral niet te serieus of te zoetsappig zijn. Want het leven is niet zo leuk als je je zo beroerd voelt. Dan wil je geen succesverhalen horen en zien. Een documentaire over de opwarming van de aarde gaat er dan bij mij ook niet in omdat het hoofd niet voldoende meewerkt.

Mijn lieve man zorgt gelukkig goed voor mij. Ik geef hem mijn bescheiden wensen door die hij laat uitkomen. Zoals een kom verse paprikasoep, aardappelpuree met uitjes en zijn famous komkommersalade. Verder houdt kat Kiki mij gezelschap.

Tussen het zorgen voor mij door legt Daan een laminaatvloertje op zolder. Dat was afgelopen zondag. Daar lag namelijk nog een ietwat ranzig tapijtje (dat is het al gauw als je de herkomst niet kent en niet weet hoelang het er al ligt en welke eventuele huisdieren hun sporen achterlieten). Terugkomend op mijn griep. Ik blijf het interessant vinden hoe het werkt met jezelf beter denken of geloven dat de ziekte jouw huisje (jouw lichaam) overslaat. Want Claire was namelijk heel ziek aan het begin van de week en ik was ervan overtuigd dat ik mij met mijn voeding en wat super-supplementen staande zou houden. Want sinds de r in de maand zit, heb ik nog nergens last van gehad. Zelf geen verkoudheidje, dat vond ik een hele prestatie als kankerpatiënt. En dit deelde ik dan ook in mijn omgeving. Niets was minder waar. Had ik harder moeten wensen en denken? Het bizarre is dat ik voor ik kanker kreeg, nog meermaals tegen vriendinnen zei dat ik het toch bijzonder vond dat het overgrote deel van ons best goed gaat en ze niet door het leven hoeven te laveren en te maken krijgen met ziekte, zeer en tegenslag of op andere vlakken als een - ik noem maar een dwarsstraat - persoonlijk faillissement. 

Mijn vader bracht vrijdag wat boeken voor mij mee. Waarvan een van dr. David Servan-Schreiber, Antikanker – Een nieuwe levensstijl. Ik lees er flarden uit. Net als in het boek van Gabor Maté, Wanneer je lichaam nee zegt, komt hij een aantal keer terug in het boek op jeugdtrauma’s, stress, karakter en het omgaan met je ziekte. Dit alles heeft invloed op het ontstaan van kanker en mogelijk herstel. Er staan verhalen in van kankerpatiënten die doodziek waren en door een andere levensstijl – zoals veel meditatie en yoga en meer luisteren naar je gevoel - de kanker konden terugdringen. Dat blijft bizar. Alles valt en staat met een goed werkend immuunsysteem. Bij sommige mensen werkt dat gewoon beter dan bij anderen. Zo staat er een verhaal in van iemand die een niertransplantatie kreeg en uiteindelijk overleed aan een melanoom waarvan ze de primaire tumor nooit vonden. Bleek dat degene die de nier had afgestaan ruim tien jaar geleden een melanoom had laten verwijderen. Het verhaal gaat verder dan dit maar het komt er wel op neer dat je een deel wel en een deel niet in de hand hebt.

Op dag 3 van mijn griep zijn Daan en ik samen gaan wandelen, de zon scheen en de lucht was blauw. Het voelde al alsof er een stukje lente in de lucht hing. Ik hoop het, dat de lente snel haar intrede doet. Als je je niet beroerd voelt, vergeet je vaak hoe vervelend het is als je gezondheid je in de steek laat. Maar ook hoe je lichaam van  je goed voelen naar helemaal gevloerd kan omturnen. Alsof al je inzet aan gezond leven niet een beloning hoort te krijgen. Mijn vader zegt trouwens dat een griep ook een soort opruiming en reset van je lichaam is. Dat klinkt wel mooi, als een nieuw begin.

Maar jen, hoe gaat het met jou? Jouw laatste chemokuur komt eraan! Wat fijn dat je dit onderdeel dan achter je kunt laten. Voelt dat ook zo? Je hebt er zoveel weken met infusen op zitten, wat een chemotraject heb je gehad en wat heb je al veel meegemaakt. Wat heb jij de afgelopen weken beleefd?

Liefs, Lenny