#23 Hartenpijn

29 maart 2024 Heeey Jen,

Wat schreef jij een hartverwarmende maar tegelijkertijd ook heftige blog. Over het afscheid uit kankerland en je operatie. Je moest al zoveel doorstaan… Nu starten met hormoontherapie, ook deze stap is weer een grote en spannende met alle bijwerkingen die deze therapie kunnen geven. En dan ook nog je wederopbouw, je komt van ver. Wat je als kankerpatiënt zowel geestelijk als lichamelijk moet doorstaan is veel. Heel veel. Hoe gaat het nu met de zenuwpijn? Dat klinkt heel naar en pijnlijk. Op dinsdag 9 april sta ik ingepland voor een CT-scan en pas donderdag 18 april krijg ik de uitslag. Zo'n 4 maanden na mijn eerste scan. Gebruikelijk is 3 maanden maar er is, zoals ik ook postte op Instagram, een tekort aan radiologen bij het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis. Ik had 2 opties: het accepteren en de angst een plekje geven. In de wetenschap dat als ik, als er progressie zou plaatsvinden, een maand verloren heb aan tijd om een ander behandelplan te kiezen en in te gaan. Optie 2: een ander ziekenhuis zoeken en een van de betere ziekenhuizen (op het gebied van kanker) van Nederland verlaten. Ik had nog een FB-bericht geplaatst in de gesloten zeldzame longkankers-FB  en daaruit bleek wel dat 3 maanden echt de standaard is en dat is natuurlijk niet voor niets. Dat zei mijn arts trouwens ook. Ik heb voor koffertje (optie) 1 gekozen. Jammer dat de assistentes van Linda de Mol er geen dikke auto in stopten. Wat kan ik anders doen dan er vanuit gaan dat het goed zit? Dat is dus een enorme uitdaging. Ik heb af en toe een kuchje en als ik probeer te sporten dan wordt het met wat inspanning al gauw licht voor mijn ogen. Dat is wel te verklaren vanwege mijn lage bloeddruk maar ja, ik had anders gehoopt. Dat is wederom frustrerend. Ook hier weer meedoen voor spek en bonen (een beetje bewegen is vast ook goed!). Dus al met al wisselen de gevoelens van angst, zorgen en stress elkaar af deze periode. En er zijn dagen (gelukkig!) dat ik wel vertrouwen heb. Soms voelt het als hartenpijn als ik denk aan wat mij op een moment te wachten staat. Hartenpijn van verlies van het onbezonnen leven en van verlies van de mogelijke verre toekomst. Hartenpijn blijkt dus echt te bestaan. Het is continu leven van scan naar scan en direct na het goede nieuws is het rozengeur en zonneschijn maar als de volgende scan eraan komt, begin ik weer van voor af aan. Wat doe je als je deze gevoelens hebt? Ik zorg zoals altijd voor zoveel mogelijk afleiding en vermaak en dat maakt echt veel goed. Maar soms krijg ik bij een te drukke agenda kortsluiting in mijn hoofd en dan overvalt de drukte mij ineens. Gevolg: (bloed)chagrijnig en dan ben ik niet altijd meer voor rede vatbaar. Dan wil ik niet meer appen en krijg ik te veel prikkels. In mijn hoofd is het dan nooit stil. Dus het enige wat ik kan doen is dan weer de rust opzoeken. Een weekenddag thuis, beetje wandelen, tuinieren (ja ik schuif de gepensioneerden-bezigheden wel naar voren) of door boekjes en tijdschriften bladeren. Maar af en toe he, niet te vaak.

Dan hier de reviews van de activiteiten die ik afgelopen weken ondernam: - Alpaca’s voeren, knuffelen en knutsels maken met hun wol in het gezelschap van 9 kinderen (partijtje Claire) --> 8,5. Lekker in de buitenlucht, alsof je met knuffels bezig bent. Hun vacht is zo zacht als een wolken (dat weet ik natuurlijk niet zeker maar zo lijkt het) - Jay Francis in het Kennemer Theater --> 8. Hij bezorgt mij altijd een glimlach op

het gezicht, zegt rake dingen over het leven, komt op mij puur over en ziet er ook nog eens lekker uit😉 Mijn vriendin en ik zaten achterin de zaal, dat is minder aan te raden als je Jay liever van dichtbij ziet. - Eveline Stallaart in het Kennemer Theater --> 7,8 Nederlands bekendste seksuologe (ze is ook psychologe) nam ons mee in haar praktijk met leerzame voorbeelden (jaja) en de durfals stelden nog wat vragen. Eveline gooide een vierkante, zachte microfoon de zaal in en dat resulteerde erin dat vrouwen (75%) angstvallig wegdoken of de microfoon tegen hun harses kregen in de hoop dat ze geen vroeg hoefden te stellen. Ik kreeg ‘m heel toevallig als eerste en vroeg welke tips ze heeft om een lange relatie spannend te houden. Niet nader te noemen vriendinnen knikten instemmend over deze gestelde vraag. Strekking van het antwoord was: blijf je best voor elkaar doen! Neem elkaar niet voor lief. In het kader van bijzondere of geinige activiteiten doen, volgende week krijgt Daan een vliegles van een uur. Die les had hij van mij voor zijn verjaardag gekregen. Inmiddels kijkt hij wat op tegen deze aankomende ervaring. Dat had ik dus nooit verwacht, ik hoop maar dat het meevalt voor hem en hij het straks enorm gaaf vindt. Het staat niet per se op mijn bucketlist, gezien mijn wagen- en zeeziekte sla ik deze experience over ;-) Maar iemand moet de foto’s maken en het aanmoedigingsdeel op zich nemen. Ook staat er volgend weekend een feestje op de planning in Bloemendaal aan Zee. Volgens mij is het de opening van de strandtenten of het strandseizoen. Nu duimen dat de zonnestralen zich maar gauw laten zien. Maar nu eerst het Paasweekend! Een leuke bijkomstigheid is dat we elkaar weer zien want morgen vieren we jouw 38ste verjaardag. Zin in! Verder ga ik veel qualitytime doorbrengen met Claire. Vier hele dagen vrij is weer een cadeau om te krijgen. Veel liefs, Lenny